Przepraszamy! Dzisiaj nieczynne.
Edukatorium Juliusz mieści się w kompleksie dawnego zespołu szpitalnego „Juliusz” w Rybniku. Historia tego miejsca sięga 1868 roku, gdy zostały rozpoczęte prace nad zespołem szpitalnym.
Sprawdź pełną historię etapów powstawania obiektu:
Historia obiektu
Historia miejsca oraz charakter budynku świetnie wpisuje się w ideę nowoczesnej edukacji opartej na wiedzy ale przekazywanej w sposób innowacyjny. Wykorzystanie technik multimedialnych dla zobrazowania przekazywanych treści, odejście od linearnego poznawania treści, pozwala na ekscytujące przyswajanie wiedzy z zakresu budowy i funkcjonowania ludzkiego organizmu.
Bogactwo zastosowanych form wystawienniczych pozwala na różnorodne formy zwiedzania dostosowane do możliwości odbiorców od zabawowej przeznaczonej dla najmłodszych, poprzez interaktywne do tradycyjnych plansz i ekspozytoriów. W trakcie wędrówki po dawnych salach szpitalnych poznajemy różne oddziały szpitalne i specjalności medyczne (np. SOR, okulistyka, ortopedia, chirurgia, urologia, dermatologia). Na poszczególnych stanowiskach, często interaktywnych, przedstawiamy elementy anatomii człowieka (np. budowa oka – na okulistyce), narzędzia i technologie medyczne stosowane w określonej specjalizacji.
Odrębna część ekspozycji przedstawia wybrane elementy z historii medycyny – od historycznych tekstów, poprzez ryciny i dioramy, po aranżację gabinetu lekarskiego z połowy XX w.
Kup bilet do Edukatorium Juliusz i odwiedź nasze stanowiska ekspozycyjne. Odkrywaj, baw się i ucz jednocześnie!
Otwarcie szpitala nazwą Juliuskenkenhaus (Szpital Juliusza)
Przebudowa pawilonu „Juliusz” i budowa kaplicy szpitalnej
Spór o prawo własności pomiędzy Związkiem Śląskich Kawalerów Maltańskich (ZŚKM), a władzami polskim oraz Związkiem Polskich Kawalerów Maltańskich (ZPKM)
Wydzielenie Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego
Zmiana nazwy na Szpital Miejski nr 1
Zamknięcie szpitala i przeniesienie jego działalności do Szpitala Wojewódzkiego w Orzepowicach
Uchwalenie Statutu Juliuskrankenhaus
Przejęcie szpitala przez Związek Śląskich Kawalerów Maltańskich i otwarcie apteki zakładowej
Budowa pawilonu „Rafał”
Wykupienie szpitala przez władze powiatu rybnickiego
Przekształcenie placówki w Szpital Miejski
Przejście szpitala w struktury Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 3 w Organizacji w Rybniku-Orzepowicach
Przejęcie pawilonu „Rafał” przez Muzeum im. o. E. Drobnego w Rybniku oraz uruchomienie Edukatorium Juliusz
Uchwalenie Statutu Juliuskrankenhaus
Otwarcie szpitala nazwą Juliuskenkenhaus (Szpital Juliusza)
Przejęcie szpitala przez Związek Śląskich Kawalerów Maltańskich i otwarcie apteki zakładowej
Przebudowa pawilonu „Juliusz” i budowa kaplicy szpitalnej
Budowa pawilonu „Rafał”
Spór o prawo własności pomiędzy Związkiem Śląskich Kawalerów Maltańskich (ZŚKM), a władzami polskim oraz Związkiem Polskich Kawalerów Maltańskich (ZPKM)
Wykupienie szpitala przez władze powiatu rybnickiego
Wydzielenie Powiatowej Stacji Pogotowia Ratunkowego
Przekształcenie placówki w Szpital Miejski
Zmiana nazwy na Szpital Miejski nr 1
Przejście szpitala w struktury Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 3 w Organizacji w Rybniku-Orzepowicach
Zamknięcie szpitala i przeniesienie jego działalności do Szpitala Wojewódzkiego w Orzepowicach
Przejęcie pawilonu „Rafał” przez Muzeum im. o. E. Drobnego w Rybniku oraz uruchomienie Edukatorium Juliusz
Juliusz Roger, urodzony 28 lutego 1819 roku w Niederstotzingen na obszarze Jury Szwabskiej (przy granicy Badenii-Wirtembergii i Bawarii), wychowywał się w atmosferze różnorodności kulturowej. Juliusz planował poświęcić się służbie jako duchowny, by leczyć sferę ludzkiego ducha jako benedyktyn, lecz z powodów zdrowotnych ostatecznie poświęcił się sferze fizycznej ludzkiego życia.
Ukończył studia medyczne w Tybindze, uzyskując stopień doktora medycyny. Szlify zawodowe zdobywał jako asystent w szpitalu w Augsburgu. W Wiedniu ukończył także specjalistyczne studia w zakresie okulistyki. Został następnie asystentem w klinice uniwersyteckiej w Tybindze.
Na krótko osiadł w frankońskim miasteczku Mergentheim. Już z wtedy zajmował się także badaniami entomologicznymi.
W 1847 roku, wieku dwudziestu ośmiu lat, pełen zapału młody lekarz ruszył na swoją nową posadę na odległy Górny Śląsk. Przybył do pałacu książęcego (dawne opactwo cysterskie) w Rudach, na dwór Wiktora I Maurycego von Hohenlohe-Schillingsfürst, pierwszego księcia raciborskiego. Doktor Juliusz Roger i książę Wiktor byli praktycznie równolatkami, co sprzyjało wzajemnym relacjom i pozwoliło Rogerowi na rozwijanie swoich pasji. Trafił na krytyczny moment panującej wśród ubogiej ludności epidemii tyfusu i głodu. To wyzwoliło w nim wiele nowych twórczych sił. Został książęcym radcą sanitarnym. Zajmował się opieką zdrowotną nad mieszkańcami terenów wiejskich powiatu rybnickiego i ziem przyległych, doprowadził do powstania niewielkiego szpitala w Rudach.
Wiele uczynił dla szpitala w Pilchowicach oraz sierocińca w Lyskach. Jego lekarska pasja zawodowa łączyła się z zainteresowaniami światem górnośląskiej przyrody i ludowych obyczajów. Skupił się na rozwijaniu pasji zbieractwa i naukowego opisu różnych gatunków chrząszczy oraz innych owadów. Swe dokonania publikował w naukowych periodykach m. in. w Berlinie, co uczyniło go znanym badaczem. Pieśń ludowa, z którą stykał się w swoich wiejskich peregrynacjach lekarskich, stała się głównym motywem dalszy badań etnograficznych.
Nauczył się języka polskiego i współpracował z animatorami języka polskiego z terenów księstwa cieszyńskiego. Zwieńczeniem jego etnograficznych badań stało się polskojęzyczne wydanie zbioru Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku z muzyką. Zebrał i wydał Juliusz Roger, który ukazał się we Wrocławiu w 1863 roku. Mając już 45 lat planował powołanie do życia szpitala dla kobiet w Rybniku, by zadość uczynić dawnej niezrealizowanej fundacji. Pracował niezmordowanie, co odbijało się na stanie jego zdrowia.
Niespełna dwa miesiące przed 46 urodzinami, 7 stycznia 1865 roku, w trakcie książęcego polowania w rudzkich lasach, Juliusz Roger doznał rozległego udaru serca, co doprowadziło do szybkiego zgonu. W cztery dni później (11 stycznia 1865 r.) spoczął na cmentarzu przy kościele św. Marii Magdaleny w Rudach. Do dziś nad jego grobem wznosi się pamiątkowy obelisk z kamiennym krzyżem.
Planowany szpital w Rybniku rozpoczęto wznosić już po jego śmierci, a ukończono wiosną 1869 roku. Na cześć doktora Rogera szpital miał nosić nazwę „Szpitala Juliusza”. Jego zbiory owadów trafiły do berlińskiego muzeum, gdzie przetrwały do 1945 roku. Pamięć o doktorze nie zaniknęła, jego imieniem nazywano ulice, stał się patronem chóru oraz szkoły.
PL 
